Tis hier een hotel
Van de week was ik bij een bijeenkomst van de dames van Tis hier geen hotel, die herkenbare anekdotes vertelden over hun puberende kinderen. Diezelfde dag zaten mijn twee dochters aan de ontbijttafel, twee van hun “naar-school-fiets-vriendinnen” en het vriendje van de oudste dochter, die hier zo’n anderhalve week zijn kamp had opgeslagen. Jazeker, tis hier een hotel! Aan de keukentafel werd een mengeling van steenkolen Engels, steenkolen Duits en Nederlands gesproken. Er werd gelachen om “schtroopwaffel”, “kabbeling”, vla, “beschoit” en
“ontbaitkuch”. Aan mijn tafel zaten Europeanen die om elkaars gewoonten lachten en van elkaars gewoonten leerden. Mijn man riep nadat het stel de deur uit was: “Er zitten vijf kinderen aan de keukentafel waarvan ik er twee ken”. Maar zouden we het willen missen? Voor geen goud. De oudste is nu naar Duitsland vertrokken om daar Ostern te vieren. Tulpen mee als dank voor haar (huidige) gastvrije Schwiegermutter. Zoals de dames van tis hier geen hotel zeggen: een VWO-advies is leuk, maar gedurende de zes, zeven of acht jaar voortgezet onderwijs komen er uitdagingen op je pad, waardoor je het nog moet zien te halen. Wij zitten er nu midden in, want selbstverständlich is er nu geen persoon op aarde die onze dochter beter begrijpt dan onze logé. En onze logé vindt de Nederlandse leerplicht en de Nederlandse schooltijden ronduit vermakelijk. Meneer zit dagelijks van 8.00 tot 12.30 uur op school, hoeft nauwelijks toetsen te maken en mag binnenkort een extra week vakantie, omdat zijn moeder een briefje heeft geschreven dat hij met ons mee mag op Bildungsreise naar Berlijn. Ik betrapte mezelf en anderen erop dat we daar vragen over stelden, want, zo was de aanname, dan moet er iets zijn met die school. Maar tot nu toe lijkt het erop dat hij op hoog niveau functioneert en dat onze Oosterburen dus iets kunnen wat wij nog niet kunnen: goed onderwijs geven in weinig tijd. Sie schaffen das! Met interesse volg ik dan ook de ontwikkelingen rond de PO-raad die naar minder lesuren en een lagere werkdruk voor leerkrachten wil, ik hoop dat de VO-raad volgt. Toen ik nog als leerkracht werkte, merkte ik dat mijn leerlingen weinig effectieve lestijd nodig hadden als ik mijn lessen grondig had voorbereid. Ik hoop dat de raden succes zullen hebben: kwaliteit van onderwijs voor kwantiteit van onderwijs. En mijn dochter? Haar cijfers gaan omhoog als haar een treinticket naar Duitsland in het verschiet wordt gesteld, iets met effectieve huiswerktijd kennelijk…………….